يوز يک قطعه و وسيله‌اي حفاظتي است که در مدارهاي الکتريکي و الکترونيکي کاربرد دارد و آن‌ها را در برابر افزايش غيرمجاز جريان الکتريکي محافظت مي‌کند. اگر جرياني بيش از جريان نامي از فيوز بگذرد واکنش فيوز قطع جريان الکتريکي خواهد بود و قطع جريان، ديگر قسمت‌ها آسيب نخواهند ديد. در الکترونيک و مهندسي برق امروز، هزاران طرح مختلف فيوز براي ولتاژ و جريان‌هاي ويژه، ظرفيت و زمان واکنش؛ بسته به برنام? کاربردي آن، طراحي و توليد شده‌است. اين تنوع در ويژگي‌هاي زمانِ واکنش، به طراحان کمک مي‌کند تا با انتخاب دقيق‌تر؛ همزمان با ارائ? ايمني کافي، از انقطاع بي‌مورد جريان جلوگيري کنند. معمولا براي يک مدار الکتريکي خاص، مقررات و آئين‌نامه‌هاي سيم‌کشي، حداکثر مجاز مقدار آن‌را تعيين مي‌کنند. اتصال کوتاه، اضافه‌بار، بارهاي نامتقارن يا خرابي دستگاه، دلايل اصلي عمل کردن فيوز هستند.

In electronics and electrical engineering, a fuse is an electrical safety device that operates to provide overcurrent protection of an electrical circuit. Its essential component is a metal wire or strip that melts when too much current flows through it, thereby stopping or interrupting the current. It is a sacrificial device; once a fuse has operated it is an open circuit, it must be replaced or rewired, depending on type. Fuses have been used as essential safety devices from the early days of electrical engineering. Today there are thousands of different fuse designs which have specific current and voltage ratings, breaking capacity and response times, depending on the application. The time and current operating characteristics of fuses are chosen to provide adequate protection without needless interruption. Wiring regulations usually define a maximum fuse current rating for particular circuits. Short circuits, overloading, mismatched loads, or device failure are the prime or some of the reasons for fuse operation.